Tęsknota ®

Pożądanie

Uczucie wciąga nas

Pogrąża w oceanie namiętności

Zatapia w marzeniach

Malując gwiazdy nocą na niebie

Pozwala zbliżyć się do siebie

Zapamiętując każdą chwilę

Napełnia świadomość rozkoszą

Otulając tiulem mgły...

To niezwykłe....

Namiętność żyje w nas

Zabieram ją wszędzie ze sobą

Wołanie o miłość

Czyż moje wołanie o miłość, nie jest niczym śpiew syren

Które swym zniewalającym głosem mamiły niegdyś żeglarzy

Sprowadzając ich statki na mieliznę?

Serca zgłodniałe miłości, chciwe, żądne,

Pragnące uczucia najpiękniejszego,

Uczucia, jakim jest miłość...

Miłość czysta, wrażliwa, słodka

Lecz miłość nie do końca spełniona.

Rozsądek nakazuje, aby je porzucić, odejść

Serce szepcze zupełnie coś innego...

Mojemu przyjacielowi ®

Mojemu przyjacielowi

Myślę, że mogę zwracać się tak do Ciebie

Bo kiedy jesteś ze mną w smutnych chwilach czuję się jak w niebie

Jesteś osłodą życia, czasem tak gorzkiego

Tak bardzo potrzebuje wsparcia niewielkiego

Dlaczego wcześniej przyjacielu dobry Cię nie poznałam?

A po tak krótkim czasie mocno zaufałam

Latarnią mi jesteś w noc ciemną na morzu

Ptakiem, co tak lekko unosi się w przestworzu

Ciepłem przemiłym w chłodny dzień zimowy

Zielenią soczystą, co pojawia się w dzień majowy

Czuję, że na Ciebie zawsze można liczyć

Masz w sobie wiele czułości, a w sercu słodyczy

Kiedy z Tobą rozmawiam w sercu kwiaty rozkwitają

Oczy tak pełne łez przed chwilą znów się uśmiechają

I za to słońce każdego ranka, pięknie Ci dziękuję

Ono w duszy mojej radość i miłość potęguje

Piękny zimowy wieczór ®

Przed chwilą wróciłam ze spaceru. Taki piękny, mroźny, zimowy wieczór. Wkoło wszystko pokryte grubą warstwą śniegu, gałęzie drzew uginające się pod jego ciężarem, taka cisza i tylko słychać chrzęszczący pod stopami śnieg. Kocham spacerować nocą, kiedy wszyscy już śpią . Lubię samotność, już nawet się do niej przyzwyczaiłam. Tysiące myśli kołacze mi się zawsze wtedy po głowie…ech tak daleko od kraju, od tych wszystkich, których kocham !!!! Chyba nigdy się do tego nie przyzwyczaję…

Walentynki cd ®

Kocham Cię

Kocham Cię za dnia, gdy jasno świeci słońce

Kocham Twoje oczy, promiennie błyszczące

Kocham Cię nocą przy gwiazd i księżyca blasku

Kocham Cię, gdy wiatr przesuwa ziarenka piasku

Kocham Cię, gdy siedzisz w fotelu zmęczony

Kocham Cię, gdy cierpisz przygnębiony

Kocham Cię za promienne chwile radości

Kocham Cię w smutku i kocham Cię w złości

Kocham Cię za to, kiedy jesteś przy mnie blisko

Kocham Cię tak mocno i wybaczam wszystko

Podarunek

Podaruj mi swoje serce

A ja przywołam duszy tęsknotę

Oddaj mi swoje oczy

W zamian sprowadzę Ci senne miraże

Powiodę droga prosto do nieba

I poprowadzę w krainę marzeń

Ofiaruj mi swoje cieple słowa

Pieszczota sensu ich Ciebie otulę

Walentynki ®

Sam kult Świętego przywędrował do Polski dość wcześnie, prawdopodobnie za sprawą pielgrzymów powracających z Rzymu, gdyż pierwsze wspomnienia dotyczące modlitw to Świętego Walentego sięgają schyłku średniowiecza. Sam zwyczaj obchodów tego święta ma korzenie pogańskie. Początkowo, przesyłanie sobie podarków, listów, serduszek i miłosnych obrazków było pozostałością starego pogańskiego obyczaju. Wtedy to najczęściej chłopcy, rysowali imiona swoich ukochanych i wybranek, podrzucając je pod ich domostwa. Kiedyś Dzień Zakochanych obchodzony był tylko w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kanadzie i Anglii, jednak szybko rozprzestrzeniał się na kraje Europy Zachodniej.

Chciałam wszystkim których kocham złożyć cieple życzenia, a szczególnie Tobie…oddaje Ci całe moje serce i duszę….

Miła niespodzianka ®

Wczoraj w moje imieniny przytrafiła mi się niezwykle miła historia, dostałam od „kogoś” e-maila, którego pozwolę sobie tu właśnie umieścić, ponieważ sprawił mi ogromna przyjemność i za który serdecznie dziękuję. Nie ma nic piękniejszego jak przyjąć parę ciepłych słów i to od kogoś, kogo się nawet nie zna…

A oto ten elektroniczny list:

DO MGIEŁKI

Mgło poranna, która zraszasz trawy już o brzasku,

Opuść swe mgielne skrzydła - ukaż świat w całym blasku.

Niech najważniejszy dla Ciebie - ukochany człowiek -

Dojrzy łzy spływające spod Twych smutnych powiek.

I ze świata nicości, w którym się gdzieś zagubił,

Powróci wreszcie do Tej, którą tak kochał, lubił.

Ty - nie pytając o nic - sprawisz mu powitanie,

Znowu odżyje miłość i z Wami pozostanie.

Tego Ci Mgiełko życzę, bo za uczucia, jakie przekazujesz w swoich ciepłych wierszach - zasługujesz na najpiękniejszy dar, jakim jest MIŁOŚĆ.

PS. Przepraszam, że ja, - " wiekowy" poeta - ośmieliłem się napisać ten list ale mój wpis nie zmieścił się w Twojej Księdze a chciałem Ci przekazać go w całości. Jeżeli Ci się nie spodoba to go wykasuj! Nie będę miał pretensji. Z poważaniem - serdecznie pozdrawiam - Albis.

Jeszcze raz dziękuję 

Namaluję Ci...®

Namaluję Ci...

Wezmę pędzle i paletę z farbami

Namaluje Ci pejzaż uroczy, słoneczny

Kolorowymi, ciepłymi barwami

Stworzę Ci świat bajecznie bezpieczny

Wydobędę nastrój najbardziej czarowny

Pastelowych odcieni kolorytem

Dodam serca odrobinę by stał się wymowny

Byś spojrzał na niego z zachwytem

Później dodam troszeczkę swej duszy

Wrażliwości, kropelkę radości

I uczucie, być może Cię wzruszy

Dołożę parę ziaren tkliwości

Namaluje Ci dom, pełen miłości

Doznasz w nim uczucia spełnienia

Powołam do życia różne radości

Byś w nim znalazł dużo zrozumienia

Czas

I nadszedł czas, kiedy mógłby skończyć się świat

Chętnie porzuciłabym wszystko, co było z

Tobą związane Miłość, złamane serce, moje marzenia

Wszystko rozsypało się w pył

Wiesz, nigdy nie przestałam Cię kochać i wierzyć w Ciebie

Czuję, że nasza miłość jest głęboka i zdołamy ją podtrzymać

A jeśli kiedyś...

A jeśli kiedyś się odnajdziemy

Wśród traw zieleni

Wśród śpiewu ptaków

Pośród tysiąca śladów na ziemi

I nie odkrytych dotąd szlaków

To wtedy wezmę Cię w ramiona

Już nie wypuszczę nigdy więcej

Niech miłość moja Cię przekona

Jak mocno kocha moje serce?

A jeśli kiedyś się odnajdziemy

Gdzieś w łanie zboża

Pod modrym niebem

Na którym się pojawi zorza

Słońce zabłyśnie jasno dla Ciebie

Oddam Ci wtedy moją dusze

Potokiem słów zaleje ciepłych

Dla Ciebie teraz silna być muszę

Pozbyć się wszystkich myśli ciemnych

A jeśli kiedyś się odnajdziemy

Oddam Ci całe moje życie

Do końca z sobą już będziemy

Tak, właśnie o tym marze skrycie

Nastąpi to, gdy się odnajdziemy

Już nie…®

Już nie…

Już nie chcę kochać, by serce broczyło

Już nie chcę cierpieć, nie chce już śnić

Już nie chcę marzyć, by coś się spełniło

Już nie chcę pragnąć i nie chcę już być

Tak wiele myśli raptem przybyło

Tak wiele smutku i mnóstwo łez

Tak wiele żalu za czymś co było

Tak wiele za tym co dalej jest

Ale wciąż trzeba egzystować

Wyrzec przykrości, bólu i łez

Trzeba się śmiać, istnieć, bytować

Gdyż życie takie kruche jest

I chociaż dzieli nas...®

I chociaż dzieli nas...

I chociaż dzieli nas bliskość daleka

To nie żałuję tego wcale

Serce na każde słowo od Ciebie czeka

Niczym na nitkę cienką korale

Przyszedłeś do mnie w noc cichą, kojącą

Łagodnym zmierzchem, gwiazd milionami

Bawiłeś rozmową tak słodko pachnącą

Ofiarowałeś radość poezjami

Masz w dłoniach bukiet kwiatów

W duszy śpiew słowika złoty

Potrafisz ofiarować wiele różnych światów

Wypędzić z serca wszystkie tęsknoty

Nie umiem dać zbyt wiele

Nie umiałam dać Ci zbyt wiele

Muszę odejść, zniknąć

Nie spełniałam Twoich pragnień

Muszę więc zostać sama ze swoimi marzeniami

Troskami, smutkami

Lecz kiedy spojrzę w lustro wspomnień

Zobaczę w nim Ciebie

Osobę, którą darzyłam uczuciem

Cudowną, ciepłą osobę o pięknych oczach

I najcudowniejszym sercu

Może i Ty jesteś moja fantazją....

Jak w niebie

Nawet, jeśli nie zejdą się nasze drogi

Zawsze gdzieś będę blisko Ciebie

Tak jak anioł przyjdę w twoje progi

Sprawię, że poczujesz się jak w niebie ...

Namiętność

Miłość ma czasami gorzki smak

Porównywalny goryczy piołunu

Mimo tego potęguje rytm serca

Żyje, jest niczym ptak w gnieździe

Rozbudza zmysły, rozpala duszę

Oślepiając wędrowca

Który idzie naprzeciw słońcu

Rozkłada się niczym tęcza

Po deszczu w dzień pogodny

Ma zapach wiosny, świeżości

Każdy z nas przeżywa tą namiętność

Co opada pyłem złotym na powieki

Jasnym uśmiechem na czerwień ust

Popychając nas mocno ku sobie

Gubiąc po drodze rzeczywistość

Odbierając pamięć, miesza zmysły 
Trzeba ją pielęgnować, jak kwiat

Jeśli tego nie będziemy robić

Odejdzie w niepamięć, pozostawiając

Jedynie garść wzajemnych żalów.