Ulice przeszłości

Znów błąkam się samotnie przeszłości  ulicami

Pomiędzy żywota nikłymi świateł latarniami

Trotuarem wybrukowanym niepamięci granitem

Pośród miłości drzewami, a nieba kolorytem

Mijając nadziei zapomnianych kamienice

Mające intymne, sekretne tajemnice

Zmęczone, śpiące wspomnień ogrody

Z tajnymi miejscami i duchem pogody

Kiedy idę samotnie pośród ulic przeszłości

Strudzona stąpaniem w życia codzienności

Myśląc o tym co było i być może ongiś powróci

To serce mocniej bije i przestaję się smucić

Przechodząc promenadą minionej przeszłości

Gdzie anioł uśmiechem promiennym ugości

Brnąc przez krainę szczęścia wiecznego

Wierząc, że odzyskam serce kochanego