Milcząca miłość twoich oczu…
Darujesz serce, porywasz płomieniem
Przestrzeń w mojej duszy.
Noce pełne umiłowana,
Nietykalną ostoją.
Oświetlone lśnieniem księżyca fale zderzają się
Nocne wędrówki stały się szybowaniem o północy
Daleko od domu i wszystkich, których znamy
Serca rządne przedsmaku nieskończoności
Mistyczne barwy odsłaniają blaknący jedwab nocy
Budzą brzask, crescendem świtu
Poranny deszcz rosi z nieba, niosąc ze sobą nowe
Lśniące kropelki rozbite w czasie
Leżymy w powodzi kryształów
Otwarci dla uczuć, zatraceni w swoich oczach
