A więc znowu jesteś, szczęście moje złote? ®

A więc znowu jesteś, szczęście moje złote?

A więc znowu jesteś, szczęście moje złote

Znów przyszedłeś do mnie w tę jesienną słotę

Spotykam Cię we śnie, bo się nocą rodzisz

O zmroku, do myśli i duszy przychodzisz

Dajesz boski spokój, sercu ukojenie

Czynisz w moich myślach wielkie spustoszenie

Żyjesz w moim wnętrzu i Ty wiesz o tym

Jesteś tak zwyczajnie szczęściem moim złotym

Gdy przychodzi ranek i ze snu się budzę

Czekam znów na wieczór i znowu się łudzę

Bo na jawie ciężko wyobrazić sobie Twoje oczy, usta, całą

Twą osobę. Więc tak bardzo czekam na nadejście zmroku

Wtedy znowu będę u Twojego boku

Myśli pełne Ciebie niczym wody zdroje

I znikają z serca wszystkie niepokoje

Wtedy jestem pewna, że nie stracę Ciebie

Znalazłam swą miłość, będąc w wielkiej potrzebie

Jesteśmy znów razem, pełni ciepła, mili

Przymykam, więc oczy by nie spłoszyć tej chwili

I znów przyjdziesz nocą, wtulisz mnie w ramiona

Będę czuć tak realnie jak ma dusza kona

By z pierwszą smugą światła znowu mnie porzucić

A gdy przyjdzie wieczór w zmroku ciszy powrócić